Ehsan Daryadel – Soorati

احسان دریادل – صورتی

نه میشی لیلی و باور کنی تو جنونم و
نه شیرین میشی به هم بریزی قند خونمو
یه حس عجیبیه میونِ این دیوونگیت
هم رفتنی هستی هم میخوای کنارم بودنو
توو یه خونه باشیم و نباشه قهر الکی
یه اتاق باشه با دیوارای ناز صورتی
یه صدای خنده ی دختر کوچیک هم بیاد
واسه ی یه لحظه هم از جلو چشمام کَم نشی
هی برام بخندی و منم فقط نگاه کنم
چشمامو هر روز برای دیدنتون وا کنم
انقده شبیهِ تو باشه که اشتباهی هم
جای اسم دخترم اسمِ تو رو صدا کنم
هی، صدا کنم
بیا خونه ببینی من عادت ندارم نبودِ صداتو
چقد واسه تو خوندم توو گوشت بگیری بخوابی شباتو
بیا جلو ببینی، میبینی دلم تنگ شده باز برا تو
بازم واسم بخندی و بشینی ببافم دوباره موهاتو
تو پُری ازم ولی دلم ازت چه خالیه
فکرشم سخته نباشی حتی توو یه ثانیه
نمیفهمم چجوری شبیه زمستونا شدی
چقده توو دستای من جای دستات خالیه
توو خیالمم شب و هر روز بهت سَر میزنم
جز تو با تمومِ آدما من بد حرف میزنم
تو ببخش اگه دارم به جای رنگ صورتی
دیوارای خونمونو من سیاه رنگ میزنم
بیا خونه ببینی من عادت ندارم نبودِ صداتو
چقد واسه تو خوندم توو گوشت بگیری بخوابی شباتو
بیا جلو ببینی، میبینی دلم تنگ شده باز برا تو
بازم واسم بخندی و بشینی ببافم دوباره موهاتو
من خودم خواستم بری تا که تو غُصه ای نبینی
خودمو کشتم برات هر چیزیو به دل نگیری
نیستی و ببینی و داره چه بارونی میباره
دلتنگیم زیاد شده دیدنِ عکس فایده نداره