Mehdi Ahmadvand – Atish Pareh

مهدی احمدوند – آتیش پاره

نازنین، هم‌زبونِ من
نازنین، مهربونِ من
نازنین، بی‌رنگ و ریا
از پیشم جایی نریا
نازنین، ابرو کمون
امون، از چشمات امون
هی منو با آشتی و قهر
اینور و اونور نکشون
آخرش از دستِ تو مجنون می‌شم
این خط، این نشون
از اون دیدار اول، دل منو بردی
زیادی قشنگی حق همه رو که خوردی
انقده چشات قشنگه که می‌شه براش مُرد
گُلی که برات گرفتم، تو رو دید و پژمرد
من که پسندیدمت
از اون دورا دیدمت
یواشکی خندیدنت
وای منو کُشته
ماه پیشونی، هم زبون
ابرو کمون، مهربون
رد می‌شی از کوچمون
عطرِ تو منو کُشته
میتونه، میتونه آب بشه ماه توو چشم تو
میتونه دیوونه شه یه دنیا دل از عشق تو
میتونی، میتونی ببینی توو آینه خورشیدو
میشه توو چشمای تو مهشید و شب با چشم دید و
این دل تنگ و تنها
دنبالته تو اما
میگن خبر نداری
نه برام شده معما
دنبالتم تو اما
در میری هی تو از ما
دنبال چی می‌گردی؟
نه برام شده معما
عشقِ من آتیش پاره
آره چشای تو آتیش داره
چشمت آهوئه یکمی هم
گربه‌ای قاطیش داره
واسه چشمای تو اصلا
میشه گفت صد تا غزل
میشه ریخت زیرِ پای تو
گلِ سرخ، بغل بغل
وای نازی شیطون بلا
موهاتم رنگ طلا
چی آورد چشمای تو
سر من اون اولا
میتونه، میتونه آب بشه ماه توو چشم تو
میتونه دیوونه شه یه دنیا دل از عشق تو!
میتونی، میتونی ببینی توو آینه خورشید و
میشه توو چشمای تو مهشید و شب با چشم دید و