از کجا باید شروع کنم این داستانو
که خط به خط زندگیمو با تو قسمت کنم
تا کجا خوب بودم، از کجا بدم شدم
دنبالِ حرفامو بگیر و با من بیا
این تمامِ حقیقت های جهانِ منه
این قابِ عکس، نباید بشکنه
از پشت این قاب عکس کُهنه دنیا رو میبینم
یه لحظه میخندم از تهِ دل یه لحظه میمیرم
عکس میشد بچگیت، عکس میشد خنده هات
عکس شد، برعکس شد
عکس میشد زندگیم، عکس میشد لحظه هام
عکس شد، برعکس شد
زمستونِ سرد، به این خونه زد
که با یاد هم، تنها شیم
جز این قابِ عکس، کجا میشه رفت
که بازم کنارِ هم باشیم
یک لحظه حتی، باور نکردم
سقوطمو
با دست خودم، به خاک سپردم
تابوتمو، تابوتمو
عکس میشد زندگیم
عکس میشد لحظه هام
عکس شد …
