Roozbeh Bemani – Goloole Khordan

روزبه بمانی – گلوله خوردن

همین که اول پاییز رفته ای یعنی
هجوم غربت من را کشانده ای تا دشت
به جان هر دوی ما را قسم مخور عشقم
به جان هر دوی ما ، باز بر نخواهی گشت
بارون نیاد ، پاییز نخواد
بغض من رو کی میتونه خالی کنه
بی زخم و زهر ، به کل شهر
حال من رو کی میتونه حالی کنه
هم گِریَمی ، هم خندمی
چشم های تو مرز بین مرگ و بودنه
میفهممت قد غمت
فهمیدن تو مثل گلوله خوردنه
نه جونم رو بگیر
نه پای من بمیر
من رو همیشه زندگی زده
صدا اگه صداست
خدا همون خداست
چرا همیشه حال ما بده
توو فرصت کمت
نفس کشیدمت
که زندگیم رو زیر و روو کنم
به خاطر خودم
شبیه تو شدم
که آرزوت رو آرزو کنم
ما ها رو بغضمون یه شب میکُشه
ببین دل من و تو به چی خوشه
به چی خوشه
ته سکوت ما به چی میرسه
صدای ما به گوش کی میرسه
به چی میرسه
نه جونم رو بگیر
نه پای من بمیر
من رو همیشه زندگی زده
صدا اگه صداست
خدا همون خداست
چرا همیشه حال ما بده
توو فرصت کمت
نفس کشیدمت
که زندگیم رو زیر و روو کنم
به خاطر خودم
شبیه تو شدم
که آرزوت رو آرزو کنم